Dahil may tira-tirang chicken breast bones ang aking AirBnb
host, nasayangan ako. Bukod sa chicken breast, may pakpak. So pinatulan ko muna
yung pakpak bago kinuha ang chicken buto butong may konting laman at ni-ref.
Subalit sa dala na rin ng nais kong magsabaw, tyinaga kong
gumawa ng arroz caldo.
Pinakuluan muli ang buto, inantay lumamig, at saka hinimay
konti para sa naiiwang chicken laman. Nagdikdik ng bawang, naghiwa ng sibuyas at binudburan ng luya at saffron powder. Pinakuluan pang muli at inantay ang panganghalian.
Ha? Ano kamo? Naghimay ng manok? Nag arroz caldo? Ako!!!
Oo ako. Habang hinimay, dun ko naisip si Vic…ang aking
butihing maybahay. Mas maybahay siya kase sa aming dalawa, mas si Vic ang
talgang kaya mamalagi sa loob ng bahay para magtrabaho at magluto. Sya ang
asawang may tiyagang gawin lahat ng mga iyon para siguraduhing kapag kainan na,
magsasama muli kami mula sa aming mga nuknok sa bahay—si Miranda sakwarto na
forever nanunuod ng KDrama, Narcos at of course, walang katapusang HW. Si Mauro
na marahil nagdrorowing o nagvividyo geym o nagchachat o nagmumuni muni…at ako,
nag aaral-nananaginip-nabubugnot sa pag-unawa ng mga babasahin at kung paano
isulat ang mga kung anu ano.
I guess, uwing uwi na ko para makaisip na mag arroz caldo.
Subalit lulubusin ko ang mga huling araw kong ito sa
Toowoomba kung saan ako dinala ni Lord. Ang timing nga naman niya oo…walang
katapat! Nasa plano nya lahat ito….alam nya ang panahong magiging busy ako,
magiging distracted ako, mapapariwara sa mga life priorities ko. Alam nya lahat
yun. At alam din nya kung kelan nya ko bubunotin sa mga iyon para bigyan ako ng
muling pagkakataon—sideline lang ang pag-aaral, paalala nya. Ang Toowoomba memory ko ay bilang pagtanda na
tumatanda na ko at ok lang magrelaks nang sa ganoon matanto ko ang katiyakan ng
buhay at kamatayan, at ang paglalakbay sa katandaan…at magandang paalala na sa
naiiwan kong buhay, may oras para gumawa ng arroz caldo dahil may oras para tumigil –may oras maalala
na ako ay loved---let’s stop and talk a while in the one world of Nescafe…I
mean, yeah, I miss you Vic…everything about you and the meals you cook for us
at our lovely Binan home….our UP squatter stint, our Teachers Village and your
Mahabagin days…and see I forgot that other street name where we stayed. Only
you will be able to remind me of those.
And only you who will be around as we grow old together,
dearly. Id hate the idea of cooking arroz caldo alone and by myself in our Binan
home. But if it has to come to that, I know I will end up doing that just to remember you, and Toowoomba, my early Phd days, God looking out for me, and having thoughts of u…arroz
chicken soup for my soul.